Husky syberyjski – kompletny opis rasy, charakter i opieka nad psem

Husky syberyjski (siberian husky) to jedna z najbardziej rozpoznawalnych ras psów na świecie. Te czworonogi pochodzą z mroźnych terenów Syberii, gdzie przez tysiące lat służyły jako psy zaprzęgowe dla rdzennych plemion. Dziś husky coraz częściej pojawiają się w polskich domach i parkach, ale nie każdy zdaje sobie sprawę z wymagań tej rasy. Ta odmiana nie należy do psów dla początkujących właścicieli ani dla osób prowadzących siedzący tryb życia. W tym artykule zawarliśmy kompletne informacje o husky syberyjskim od historii i wyglądu, usposobienie, aż po praktyczne aspekty jak żywienie, pielęgnacja czy cena szczeniaka. Przedstawione zostały również dane o długości życia, typowych problemach zdrowotnych i specyfice szkolenia. Przeczytaj uważnie cały artykuł, aby zaznajomić się z wyjątkowością tej rasy psa.

Najważniejsze informacje o husky syberyjskim

• Husky syberyjski, zgodnie ze swoją nazwą, pochodzi z Syberii, gdzie był hodowany przez plemiona Czukczów około 3000 lat temu.
• Średnia długość życia wynosi 12-15 lat przy odpowiedniej opiece.
• Samce rasy husky syberyjski osiągają wysokość w kłębie 53-60 cm i ważą 20-27 kg, samice są nieco mniejsze (50-56 cm, 15-23 kg).
• Pies ma przyjazny charakter, ale jest niezależny i słabo posłuszny w porównaniu do innych ras.
• Wymaga minimum 2 godzin aktywności fizycznej dziennie.
• Przedstawiciel tej rasy posiada silny instynkt łowiecki, co może być zagrożeniem dla kotów i drobnych zwierząt.
• Sierść gęsta, dwuwarstwowa, linieje bardzo intensywnie dwa razy w roku.
• Ogrodzenie posesji musi mieć minimum 180 cm wysokości ze względu na skłonność do ucieczek.
• Cena szczeniaka w Polsce wynosi od 2500 do 6000 złotych.
• Dieta powinna być bogata w białko zwierzęce (20-32% składu karmy).
• Ta rasa ma predyspozycje do dysplazji stawów biodrowych i chorób oczu.

Historia rasy od syberyjskich zaprzęgów do domów

Husky syberyjski to rasa pierwotna o tysiącletniej historii. Jej korzenie sięgają mroźnych terenów północno-wschodniej Syberii, gdzie surowy klimat wymagał od psów niezwykłej wytrzymałości. Formalnie husky zostały uznane za odrębną rasę w 1930 r. poprzez American Kennel Club (1).

Początki na Czukotce

Czukcze, rdzenni mieszkańcy Syberii, rozpoczęli hodowlę tych psów około 3000 lat temu. Klimat uległ wówczas znacznemu ochłodzeniu, co zmusiło plemiona do wykorzystania husky jako siły pociągowej. Do tej samej pracy przyczynili się również Koriakowie, Kamczadałowie i Jukagirowie. Husky doskonale spełniały specyficzne wymagania tych plemion. Zwierzęta musiały być małe, by nie wymagały dużych ilości pokarmu, ale jednocześnie wystarczająco silne do ciągnięcia sań z upolowaną zwierzyną na długich dystansach. Czukcze kastrowali wszystkie samce oprócz najlepszych, prowadzących zaprzęgi. Zabieg ten nie tylko ograniczał rozmnażanie, ale pomagał psom utrzymać warstwę tłuszczu na ciele w zimowych warunkach. Husky zostały sprowadzone do Stanów Zjednoczonych i Kanady z początkiem XX w., a do Europy trafiły pół wieku później.

Husky syberyjski – podstawowa charakterystyka

Syberyjski husky zachwyca proporcjami ciała i charakterystycznym wyglądem przypominającym swoich dzikich przodków. Pomimo muskularnej budowy jest zaskakująco zwinny, co czyni go idealnym do pracy w trudnym terenie.

Husky syberyjski – wymiary i waga

Husky syberyjski to pies średniej wielkości o atletycznej sylwetce. Wzrost u samców waha się od 53 do 60 cm w; ważą od 20 do 27 kg. Samice są nieco mniejsze. Ich wysokość w kłębie wynosi od 50 do 56 cm, a waga od 15 do 23 kg (2).

Charakterystyczne cechy wyglądu

Ciało ma proporcjonalną budowę – nie za masywną, ale wystarczająco silną. Głowa jest średniej wielkości, proporcjonalna do tułowia. Kufa stopniowo zwęża się w kierunku nosa, nie jest ani spiczasta, ani kwadratowa. Takie proporcje umożliwiają psom efektywne oddychanie podczas biegu w mroźnym powietrzu. Najbardziej rozpoznawalną cechą są oczy husky. Są one najczęściej migdałowate i osadzone lekko po skosie. Mogą być niebieskie, brązowe lub prezentować heterochromię, czyli fizjologiczne zjawisko, gdy każde oko ma inny kolor tęczówki. Niektóre osobniki mają częściową heterochromię. Jedno oko może być w połowie niebieskie, a w połowie brązowe. Uszy mają trójkątny kształt, są wysoko osadzone, zbliżone do siebie i grube. Pokrywa je obfite owłosienie, co chroni ciało przed odmrożeniami. Ogon przypomina lisią kitę, bo jest zakręcony i noszony nad grzbietem, gdy pies jest czujny lub w ruchu. Nos zazwyczaj ma czarny kolor u zwierzaków szarych, płowych i czarnych. U osobników rudych bywa wątrobianego odcienia, natomiast u białych brązowy lub cielisty. Ciekawym zjawiskiem jest sezonowe odbarwienie, które pojawia się zimą.

Rozwój i opieka nad husky – od szczeniaka do dorosłego psa

W pierwszych miesiącach życia husky przechodzi ogromne zmiany rozwojowe. Szczenięta odbierane są od hodowcy w wieku około 8 tygodni z pierwszą dawką szczepień i odrobaczeniem. Pierwsze dni w nowym domu to okres adaptacji. Gryzienie to naturalny etap rozwoju. Szczenięta gryzą wszystko do około 7 miesiąca życia podczas ząbkowania. Wtedy trzeba zapewnić odpowiednie zabawki i konsekwentnie uczyć granic. Husky syberyjski osiąga dorosłą wagę i wzrost około drugiego roku życia. Do tego czasu nie wolno forsować psa intensywnymi treningami. Zbyt duży wysiłek szkodzi rozwijającym się stawom. Karma dla szczeniąt musi być dostosowana do ras średniej wielkości.

Czy pies husky ma trudny charakter?

W domu husky syberyjski przejawia cechy charakteru, które dla właścicieli są fascynującą i frustrującą mieszanką sprzeczności. Ten pies ufa ludziom, ale jednocześnie zachowuje wilczą niezależność, przez co jest wyjątkowo wymagającym towarzyszem.

Temperament i osobowość

Na ogół husky syberyjski ma usposobienie niezwykle towarzyskie i przyjazne. Psy tej rasy rzadko wykazują agresję wobec obcych. To właśnie dlatego kompletnie nie nadaje się jako pies stróżujący. Po spotkaniu intruza prędzej przywita go merdaniem ogona, niż odstraszy. Z drugiej strony nadmiar energii może zostać zinterpretowany przez inne zwierzęta jako atak. Również nieodpowiednie wychowanie lub doświadczenia osobnicze stanowią przyczyny przyjęcia agresywnej postawy względem nieznajomych.

Jednocześnie te czworonogi są bardzo niezależne. Husky nie będą bezwzględnie wykonywały komend jak owczarki czy labradory. Mają własne zdanie i często je manifestują. Mogą zignorować wołanie, jeśli uznają, że tropienie ciekawego zapachu jest teraz ważniejsze. Ta cecha pochodzi wprost od ich wilczych przodków i jest głęboko zakorzeniona w genetyce.

Husky nie znosi samotności. Zostawiony sam w domu szybko się nudzi, co jest bezpośrednią przyczyną rozwinięcia się destrukcyjnych zachowań. Może zniszczyć meble, podrzeć tapety lub rozgrzebać ogród. Wyje wtedy donośnie, czym nie poprawia relacji z sąsiadami. Dla szczeniaka husky zaleca się kupienie psich gryzaków .

Relacje z rodziną

Husky a dzieci to zazwyczaj udane połączenie, pod warunkiem odpowiedniego wychowania obu stron. Pies bywa łagodny i cierpliwy wobec najmłodszych członków rodziny. Lubi zabawy i potrafi spędzać godziny na wspólnej rozrywce na podwórku. Jednak dziecko też musi nauczyć się szanować przestrzeń zwierzęcia. Nie wolno mu przeszkadzać podczas posiłku, ciągnąć za sierść czy budzić śpiącego psa. Dorosły zawsze powinien nadzorować te interakcje, szczególnie gdy mowa o małym szczeniaku lub bardzo małych dzieciach.

Instynkt łowiecki i relacje ze zwierzętami

Silny instynkt myśliwski to jedno z największych trudności dla właścicieli. Pies zachował cechy wilczych przodków i bez problemu potrafi samodzielnie polować. Niestety ten sam instynkt kieruje się na koty, chomiki, króliki czy inne drobne zwierzęta domowe. Husky w ich obecności trzeba traktować bardzo ostrożnie. Z innymi psami relacje układają się lepiej. Lubią one towarzystwo innych czworonogów, chętnie się bawią i nawiązują przyjaźnie. Jednak mogą wykazywać tendencje do dominacji jako pozostałość po życiu w hierarchicznej grupie zaprzęgowej. Wczesna socjalizacja szczeniaka zmniejsza predyspozycje do konfliktów.

Ile lat żyje husky syberyjski i co na to wpływa?

U husky syberyjskiego długość życia wynosi przeciętnie od 12 do 15 lat. To typowy przedział dla psów średniej wielkości, choć przy odpowiedniej opiece niektóre osobniki żyją nawet dłużej.

Długość życia i rozwój

To, ile lat żyje husky, zależy od wielu czynników. Genetyka, dieta, aktywność fizyczna i regularna opieka weterynaryjna mają bezpośredni wpływ na długowieczność. Psy z linii hodowlanych, gdzie rodzice byli przebadani pod kątem chorób genetycznych, mają większe szanse na długie, zdrowe życie. Szczenięta rozwijają się stosunkowo wolno. Pełną dojrzałość fizyczną osiągają około drugiego roku życia, choć psychicznie mogą pozostać "szczeniaczkami" znacznie dłużej. W pierwszych miesiącach przyrost wagi jest dynamiczny, później tempo rozwoju zwalnia.

Typowe schorzenia

Husky to generalnie zdrowa rasa, ale ma predyspozycje do pewnych schorzeń. Świadomość tych problemów pomaga w szybkim wykryciu i leczeniu.

Najczęstsze problemy zdrowotne:

• dysplazja stawów biodrowych i łokciowych,
• zaćma i postępujący zanik siatkówki oka (PRA),
• zwichnięcie soczewki,
• dermatoza cynkozależna,
• niedoczynność tarczycy,
• mielopatia zwyrodnieniowa,
• zapalenie stawów.

Dysplazja stawu biodrowego to deformacja, która rozwija się podczas wzrostu szczeniąt. Luźne stawy uniemożliwiają płynne przesuwanie się kości, co prowadzi do bolesnego zużycia chrząstki. Objawy to kulawizna, niechęć do ruchu i problemy ze wstawaniem.

Szczególnie często ta rasa cierpi na choroby oczu. Zaćma może prowadzić do ślepoty, podobnie jak postępujący zanik siatkówki. Regularne badania okulistyczne u psa są niezbędne - wczesne wykrycie zwiększa szanse na skuteczne leczenie.

Dermatoza cynkozależna objawia się wyłysieniami, zaczerwienieniem skóry i łupieżem. Niedobór cynku w diecie jest główną przyczyną. Suplementacja rozwiązuje problem, ale musi być prowadzona systematycznie.

Choroby genetyczne i ich objawy:

Profilaktyka zdrowotna

Wybór husky, a zwłaszcza szczeniaka od odpowiedzialnego hodowcy to pierwszy krok do utrzymania psa w zdrowiu. Z hodowli powinno się otrzymać dokumentację badań rodziców, która uwzględnia sprawdzenie stawów biodrowych, badania okulistyczne i testy genetyczne na choroby dziedziczne. Coroczne kontrole u weterynarza pozwalają wychwycić problemy we wczesnym stadium. Szczepienia, odrobaczanie i profilaktyka przeciw pchłom czy kleszczom też należą do podstaw. Kontrola wagi ma ogromne znaczenie. Nadwaga obciąża stawy i przyspiesza rozwój dysplazji. Pies powinien być szczupły, z wyczuwalną talią i lekko zaznaczonymi żebrami. Odpowiednia dawka ruchu chroni stawy i daje psiakowi szansę do odbycia zabaw. Umiarkowana aktywność wzmacnia mięśnie, które stabilizują stawy i chronią je przed przeciążeniem. Zbyt duży wysiłek u szczeniaka jest szkodliwy, ale dorosły pies potrzebuje intensywnego ruchu.

Husky syberyjski – jak wygląda opieka i pielęgnacja?

Pielęgnacja husky syberyjskiego musi być wykonywana regularnie, choć nie jest to szczególnie skomplikowane zajęcie. Lud Czukczów hodował te psy jako samodzielne i łatwe w utrzymaniu. Ta cecha przetrwała do dziś.

Sierść u psów rasy husky

Sierść husky składa się z dwóch warstw – gęstego podszerstka i włosa okrywowego średniej długości. Dzięki temu pies ma zapewnioną ochronę przed mrozem i gorącem jednocześnie. Włos ma właściwości samoczyszczące, dlatego zwierzak nie musi być często kąpany. Husky należy szczotkować raz w tygodniu przy użyciu szczotki lub furminatora do sierści średniej długości. W okresie linienia, który pojawia się dwa razy w roku (wiosna i jesień), częstotliwość trzeba zwiększyć do codziennego czesania, bo futro wylatuje wtedy w ogromnych ilościach.

Podstawowe zasady pielęgnacji sierści:

• szczotkowanie raz w tygodniu poza sezonem linienia,
• codzienne czesanie podczas wymiany podszerstka,
• kąpiel tylko w razie rzeczywistej potrzeby (maksymalnie kilka razy w roku),
• unikanie zbyt częstego mycia, które niszczy naturalne natłuszczenie,
• używanie specjalistycznych szczotek do usuwania luźnych włosów.

Zbyt częste kąpiele naruszają naturalną warstwę ochronną skóry. Sierść traci właściwości samoczyszczące i paradoksalnie brudzi się szybciej. Mycie husky syberyjskiego należy ograniczyć do sytuacji, gdy pies jest naprawdę brudny lub brzydko pachnie.

Pozostałe aspekty opieki

Pazury wymagają regularnego przycinania, szczególnie jeśli pies nie ściera ich naturalnie podczas spacerów po twardym podłożu. Zbyt długie pazury utrudniają chodzenie i powodują dyskomfort.

Zęby trzeba kontrolować i czyścić. Kamień nazębny gromadzi się u psów tak samo jak u ludzi. Regularne szczotkowanie specjalną szczoteczką i pastą dla zwierząt zapobiega chorobom dziąseł.

Uszy należy sprawdzać co tydzień. Husky rzadko ma problemy z uszami, ale warto obserwować czy nie ma zaczerwienienia, nieprzyjemnego zapachu czy nadmiernego wydzielania woskowiny.

Harmonogram podstawowych zabiegów pielęgnacyjnych:

Obowiązki związane z trzymaniem husky syberyjskiego w domu i inne powinności, jak dbać o jego samopoczucie nie mogą się składać z samej higieny. Regularne wizyty u weterynarza, szczepienia i odrobaczanie są niezbędne. Opiekun psa musi też obserwować zachowanie zwierzęcia. Zmiany apetytu, aktywności czy nastroju mogą sygnalizować problemy zdrowotne.

Wychowanie i szkolenie husky syberyjskiego

Szkolenie husky syberyjskiego to jedno z początkowych zadań dla właściciela. Ten pies nie należy do ras, które bezwzględnie wykonują polecenia. Niezależność i upór są wpisane w jego geny tak głęboko, jak potrzeba biegu.

Specyfika treningu

Husky to rasa psów myślących, a nie ślepo wykonujących rozkazy. Na Syberii musiały podejmować decyzje na podstawie instynktu i własnych umiejętności. Komenda "siad" czy "waruj" działa doskonale w domu, gdy pies widzi przysmak. Na dworze sytuacja się komplikuje. Ciekawy zapach, inny pies czy ptaki są bardziej fascynujące niż polecenie opiekuna. To nie jest nieposłuszeństwo w klasycznym sensie, to po prostu inna hierarchia priorytetów. Husky musi widzieć sens w wykonywaniu polecenia. Jeśli nie rozumie, po co ma siedzieć w miejscu, gdy można biegać, zwyczajnie zignoruje komendę. Dlatego trening wymaga kreatywności i przekonania psa, że współpraca jest dla niego korzystna.

Jak przeprowadzać szkolenia:

• krótkie sesje treningowe (5-10 minut),
• pozytywne wzmocnienia zamiast kar,
• konsekwencja od wszystkich domowników,
• wykorzystanie przysmaków jako motywacji,
• trening w różnych miejscach i sytuacjach,

Kary fizyczne są kompletnie nieskuteczne. Pies jest wrażliwy i łatwo się obraża, więc zamiast poprawy zachowania pojawia się upór i niechęć do dalszej współpracy. Pozytywne wzmocnienie, czyli nagroda za dobre zachowanie przyniesie znacznie lepsze efekty.

Początkowe komendy

Nauka przychodzenia na zawołanie to największe wyzwanie. Husky ma silny instynkt wędrowny i gdy coś go zainteresuje, po prostu idzie to sprawdzić. Trening tej komendy kilkunastometrowej długiej linki i otwartej przestrzeni. Nigdy nie należy karać psa, który w końcu przyszedł, nawet jeśli zajęło to godzinę. Jeśli kojarzy przywołanie z karą, następnym razem w ogóle nie wróci.

Chodzenie na luźnej smyczy to druga wielka próba. Syberyjski husky to pies zaprzęgowy, dla którego naturalne jest prowadzenie. Podczas nauki trzeba skorzystać z metody "zatrzymaj się i zmień kierunek" – gdy ciągnie, właściciel po prostu staje; nie krzyczy, nie okazuje zdenerwowania, czym wyrabia dyscyplinę u swojego zwierzaka. Pomocne mogą się okazać regulowane smycze dla psów .

Kolejność nauki komend według stopnia trudności:

1. Reagowanie na własne imię
2. Siad
3. Zostań (rozpoczynając od kilku sekund)
4. Do mnie (w bezpiecznym, zamkniętym terenie)
5. Zostaw/nie wolno
6. Chodzenie na luźnej smyczy

Socjalizacja

Socjalizacja husky syberyjskiego powinna rozpocząć się, kiedy jest jeszcze mały – między 3. a 16. tygodniem życia. To okres, gdy mózg psa jest najbardziej otwarty na nowe doświadczenia i bodźce ze świata. Musi poznać różne osoby, miejsca, dźwięki i sytuacje, by w przyszłości był pewny siebie i nie reagował lękiem.

Kontakt z innymi psami uczy życia w psiej społeczności. Husky lubi towarzystwo innych czworonogów, ale musi nauczyć się odpowiedniego zachowania. Zbyt agresywne próby dominacji czy za gwałtowne zabawy mogą prowadzić do niepotrzebnych utarczek. Ważne jest kontrolowane poznawanie innych zwierząt, by spotkania kończyły się bezpiecznie. Psie przedszkole to dobra opcja dla szczeniąt. Grupowe zajęcia uczą podstawowych komend w otoczeniu rozpraszaczy. Pies dowiaduje się, że ma słuchać nawet, gdy wokół dzieje się dużo ciekawych rzeczy. Treningi odbywają się zwykle pod okiem wyszkolonych trenerów. Zapoznawanie ze światem musi być stopniowe. Każde nowe doświadczenie powinno być krótkie i przyjemne, nagradzane smakołykiem lub zabawą.

Typowe problemy behawioralne

Ucieczki to klasyczny problem i dlatego posiadanie husky wymaga zamontowania wysokiej ścianki przed przyjęciem psiaka pod swój dach. Fizyczne zabezpieczenie terenu jest absolutną koniecznością - ogrodzenie powinno mieć minimum 180 cm wysokości, dodatkowo wkopane 30-50 cm w ziemię. Niszczenie przedmiotów wynika z nudy. Znudzony pies znajduje sobie zajęcie, zazwyczaj z przedmiotami codziennego użytku, które w efekcie zostaną zniszczone (3). Rozwiązanie jest jedno: zapewnić mu odpowiednią dawkę ruchu i stymulacji umysłowej.

Aktywność fizyczna

Pies husky potrzebuje minimum 2 godzin intensywnego ruchu dziennie. Nie wystarczy zwykły spacer po osiedlu. Zwierzak musi się naprawdę zmęczyć. Idealne są sporty zaprzęgowe, bikejoring (bieganie przy rowerze), canicross czy długie wędrówki górskie.

Formy aktywności:

• sporty zaprzęgowe,
• bikejoring i canicross,
• długie wędrówki,
• agility (tory przeszkód),
• pływanie (latem).

Dla kogo husky syberyjski nie jest odpowiedni?

Husky nie nadaje się dla osób pracujących na pełny etat bez czasu na długie aktywności. Nie sprawdzi się też u seniorów czy osób o ograniczonej sprawności. Starsi mogą sobie nie poradzić z przywódczym psem i nauką. Mieszkańcy małych mieszkań bez łatwego dostępu do terenów do biegania również powinni się zastanowić dwa razy przed adopcją.

Rozmaite barwy husky syberyjskiego – umaszczenie

Standardy rasy dopuszczają praktycznie wszystkie kolory i ich kombinacje. Najczęściej spotykane u husky syberyjskiego umaszczenie to czarno-białe, szaro-białe, srebrne z bielą oraz rude z bielą. Każdy pies ma unikalny układ plam i barw. Nie ma dwóch identycznych osobników. Szczególnie charakterystyczne są maski na głowie, czyli białe partie na pyszczku i czaszce, które kontrastują z ciemniejszymi fragmentami.

Rodzaje umaszczenia:

• czarno-białe (najbardziej popularne),
• szaro-białe,
• srebrne,
• wilczaste (agouti),
• rude z bielą,
• czekoladowe z bielą,
• czysto-białe (rzadsze),
• czysto-czarne (bardzo rzadkie),
• pinto (łaciate wzory).

Wzór wilczasty przypomina dzikie przodków. Ich znakiem rozpoznawczym jest szare futro z ciemniejszymi partiami na grzbiecie i jasnym brzuchem. Srebrne umaszczenie ma chłodny, metaliczny odcień. Czekoladowe bywa mylone z rudym, ale ma wyraźnie brązowy ton bez pomarańczowych refleksów.

Co jedzą husky syberyjskie – dieta aktywnego psa

Właściwa dieta ma ogromny wpływ na zdrowie i kondycję husky. Te arktyczne czworonogi przez tysiące lat adaptowały się do specyficznej diety, co odbija się na ich obecnych potrzebach żywieniowych.

Husky syberyjski – jak karmić?

Przede wszystkim karmą dla husky bogatą w białko zwierzęce. Optymalny udział wynosi od 20 do 32% całkowitego składu pokarmu. Białko wspiera rozwój mięśni i regenerację po wysiłku fizycznym, który u tej rasy jest szczególnie duży. Tłuszcze stanowią podstawowe źródło energii. Te aktywne czworonogi spalają ogromne ilości kalorii, dlatego wysokiej jakości tłuszcze zwierzęce muszą dominować w diecie. Szczególnie cenne są kwasy omega-3, obecne w oleju z łososia czy siemieniu lnianym. Wspierają zdrową skórę i nadają sierści połysk. Karmić należy dwa razy dziennie, unikając jednego dużego posiłku. Taka rutyna zmniejsza ryzyko skrętu żołądka. Po posiłku zwierzę powinno odpocząć minimum godzinę przed podejmowaniem aktywności.

Czego unikać w diecie?

Pies ma naturalną słabą tolerancję wobec dużych ilości węglowodanów. Organizm husky gorzej radzi sobie z trawieniem zbóż, co prowadzi do wahań energii i problemów trawiennych. Karma powinna więc ograniczać ilość pszenicy, kukurydzy czy ryżu, które często wywołują alergie pokarmowe i problemy dermatologiczne. Podobnie sztuczne wypełniacze, barwniki i konserwanty nie wnoszą wartości odżywczych, a obciążają wątrobę i nerki.

Składniki do wykluczenia:

• pszenica, soja, kukurydza,
• sztuczne barwniki i konserwanty,
• dodatki chemiczne,
• produkty o niskiej jakości mięsa,
• nadmiar węglowodanów.

Suplementacja

Cynk to absolutnie niezbędny pierwiastek w diecie husky syberyjskiego (4). Jego niedobór prowadzi do dermatozy cynkozależnej. Jest to schorzenie objawiające się wyłysieniami, zaczerwienieniem skóry i łupieżem. Karma musi zawierać odpowiednią ilość tego mikroelementu, a w niektórych przypadkach trzeba dodatkowo suplementować. Na stawy dobre są glukozamina i chondroityna. Pies syberyjski ma predyspozycje do dysplazji, dlatego profilaktyka od szczenięcia jest uzasadniona. Te substancje pomagają zachować elastyczność chrząstki stawowej i zmniejszają ryzyko problemów ortopedycznych. Pracę układu pokarmowego regulują probiotyki dla psa . Dobre bakterie jelitowe poprawiają trawienie i wchłanianie składników odżywczych, a przy tym wzmacniają odporność.

Różnice między rodzajami husky

Wiele osób myli husky syberyjskiego z innymi rasami psów zaprzęgowych. Najbardziej powszechna pomyłka dotyczy alaskan malamute, który wyglądem przypomina psa z Syberii, ale to zupełnie odrębna rasa.

Alaskan malamute pochodzi z Alaski i jest znacznie większy. Samce osiągają około 63,5 cm wysokości i ważą około 38 kg. Sierść jest dłuższa i bardziej stercząca, oczy zawsze brązowe, bo niebieskie są dyskwalifikujące. Uszy zaokrąglone i osadzone bardziej z boku. Malamut ciągnął ciężkie ładunki na krótszych dystansach. Był hodowany do siły i zasłużył sobie nawet na miano Lokomotywy Północy. Husky natomiast potrafi szybko pokonywać długie trasy. Malamut jest spokojniejszy i bardziej skłonny do współpracy. Rasa została uznana przez AKC w 1935 roku, przez FCI w 1963 roku.

Odmiany husky sięgają także mroźnych terenów w Ameryce Północnej. Pochodzący stamtąd alaskan husky to nie jest jednak oficjalna rasa, lecz typ psa zaprzęgowego z krzyżówek, który został wyhodowany dla maksymalnej wydajności. Nie jest uznany przez FCI ani AKC. Jego wygląd bardzo różni się między osobnikami. Dominują w profesjonalnych wyścigach zaprzęgowych (5).

Porównanie ras:

Ile kosztuje husky syberyjski?

Pochodzące z polskich hodowli husky mają cenę wahającą się od 2500 do 6000 złotych, choć w wyjątkowych przypadkach kwoty sięgają nawet 10 000 złotych. Ta wartość zależy m.in. od umaszczenia, pochodzenia i fizycznych cech psiaka.

Szczeniaki z rodowodem ZKwP (Związek Kynologiczny w Polsce) mogą więcej kosztować, ponieważ są to hodowle oficjalnie uznane przez FCI, gdzie psy mają udokumentowane pochodzenie i przechodzą kontrole weterynaryjne. Ich rodzice są przebadani pod kątem chorób genetycznych. Zwierzaki przeznaczone do dalszej hodowli czy pokazów są droższe niż towarzyskie. Rzadsze umaszczenie jak czysta biel też podnosi wartość. Niestety zakup to dopiero początek wydatków. Miesięczne koszty karmy wysokiej jakości wynoszą 150 do 200 złotych. Wizyty u weterynarza, szczepienia i badania kontrolne to około 500 do 1000 złotych rocznie. Do tego dochodzą akcesoria, zabawki i ewentualne szkolenie. Roczne utrzymanie husky to około 5000 do 7000 złotych.

Husky syberyjski to niezwykła rasa o bogatej historii sięgającej tysiącleci. Ten pies wymaga od właściciela ogromnego zaangażowania, aktywnego trybu życia i konsekwencji w wychowaniu. Nie nadaje się dla każdego, szczególnie dla osób rozpoczynających przygodę z psami czy prowadzących siedzący tryb życia. Przed decyzją o zakupie szczeniaka trzeba przemyśleć, z jakimi trudnościami się o wiąże. Minimum 2 godziny ruchu dziennie, regularna pielęgnacja podczas linienia, odpowiednia dieta i szkolenie to niezbędne elementy opieki. Koszty utrzymania są wysokie, a problemy behawioralne pojawiają się szybko przy zaniedbaniu potrzeb. Husky nagradza właściciela lojalnością i wyjątkową osobowością. Dla aktywnych osób gotowych na wyzwania ten pies może być idealnym towarzyszem na lata. Przy podejmowaniu decyzji trzeba się kierować realną oceną własnych możliwości.

Husky syberyjski – ciekawostki o rasie

W 1925 roku husky syberyjskie zapisały się w historii podczas "Wielkiego Wyścigu Miłosierdzia". Kiedy w miasteczku Nome na Alasce wybuchła epidemia błonicy, zespoły psich zaprzęgów transportowały serum antytoksyczne przez ponad 1000 kilometrów w ekstremalnych zimowych warunkach. Najbardziej znanym psem z tego wyścigu był Balto, który poprowadził ostatni etap. To wydarzenie uratowało życie wielu dzieci i uczyniło z husky bohaterów narodowych Ameryki.

Husky syberyjskie mają niezwykły metabolizm. Przedstawiciele tej rasy mogą biec przez wiele godzin bez objawów zmęczenia. Potrafią przebiec nawet 150 kilometrów dziennie, ciągnąc sanie o wadze przekraczającej ich własną. W przeciwieństwie do większości ssaków, które przy intensywnym wysiłku spalają glikogen i tłuszcze, husky potrafią regulować swój metabolizm tak, by stale czerpać energię z tłuszczy, unikając przemęczenia mięśni. To jedna z niewielu ras psów, która nie doświadcza kwasicy mleczanowej podczas długotrwałego biegu.

Roald Amundsen, słynny norweski polarnik, był tak zafascynowany zdolnościami husky syberyjskich, że planował wykorzystać je podczas wyprawy na biegun północny. Specjalnie nawet sprowadził je z Alaski. Jednak wyprawa nigdy nie doszła do skutku z powodu wybuchu I wojny światowej. Psy Amundsena pozostały w Ameryce Północnej i przyczyniły się do rozpowszechnienia rasy w Kanadzie i USA. Część z nich odkupił pionier hodowli husky w Stanach Zjednoczonych – Leonhard Seppala.

Źródła:

• (1). J.A. Thorsrud, H.J. Huson, Description of breed ancestry and genetic health traits in arctic sled dog breeds, „Canine medicine and genetics”, 8(1), 8 2021, s. 1.
• (2). E. Horoszewicz, M. Król, R. Niedziółka, E. Sweklej, Preliminary analysis of biometrics of Siberian Husky dogs, „Acta Sci. Pol. Zootechnica”, 14(2) 2015, s. 109.
• (3). A. Wójcik, K. Powierża, The Influence of Breed, Sex, Origin and Housing Conditions on Undesirable Behaviors in Ancient Dog Breeds, „Animals”, 11(5) 2021, s. 2.
• (4). A.-D. Degryse, J. Fransen, J. van Cutsem, L. Ooms, Recurrent zinc-responsive dermatosis in a Siberian Husky, „Journal of Small Animal Practice”, 28 (8) 1987, s. 723.
• (5). H.J. Huson, H.G Parker, J. Runstadler, E.A. Ostrander, A genetic dissection of breed composition and performance enhancement in the Alaskan sled dog, „BMC genetics”, 11.1:71 2010, s. 2.