Co powinienes wiedziec o jezu pigmejskim?

Towarzyszą nam całe życie obserwujemy je w parkach i na wieczornych spacerach z psem. Często przebiegają w zarośla, aby tam żerować. To oczywiście jeże dzikożyjące, ale występują również takie gatunki, które idealnie nadają się do domu. Jeże pigmejskie bo o nich mowa z roku na rok stają się coraz częstszymi bywalcami naszych domów. Jak prawidłowo opiekować się kolczastym pupilem?

KILKA SŁÓW NA TEMAT GATUNKU

Afrojeże białobrzuche, znane powszechnie jako jeże pigmejskie, należą do rzędu owadożerów. Pochodzą z sawann i stepów Afryki, gdzie prowadzą nocny, samotny tryb życia. Są bardzo aktywne wytrzymałe, a najbardziej charakterystyczną cechę ich wyglądu stanowi oczywiście skóra pokryta kilkoma tysiącami kolców. W niewoli osiągają średnio wiek od czterech do sześciu lat, choć niekiedy dożywają nawet dziewięciu.

CHARAKTER JEŻY PIGMEJSKICH

Trudno jednoznacznie odpowiedzieć na pytanie o naturę jeża. Wśród kolczastych stworzeń znajdą się charakterni indywidualiści, nieufni samotnicy oraz kontaktowi
przyjaciele. Warto podkreślić, że proces pełnego oswojenia wymaga od właściciela dużej dozy cierpliwości i spokojnej, systematycznej pracy z pupilem. Decydując się na przygarnięcie pod swój dach przybysza z Afryki, musimy zaakceptować jego osobowość oraz często występującą niechęć do pieszczot. Oswojone jeże są w stanie rozpoznać swojego opiekuna, mogą też nauczyć się reakcji na proste komendy.

ZWYCZAJE JEŻY

Jako urodzeni drapieżnicy, w naturze jeże polują na owady, ślimaki i dżdżownice. Również w warunkach hodowlanych warto zapewnić im możliwość żerowania. Nieustannie biegają, wspinają się lub kopią. Zaniepokojone zwijają się w kulkę dzięki umiejętności skurczu mięśnia podskórnego. Mają świetny węch oraz słuch, z kolei zmysł wzroku nie jest dobrze rozwinięty. Z natury są gadułami – wydają wiele syczących oraz węszących dźwięków, przypominających szczekanie, chrapanie czy gdakanie. Między czwartym a dwunastym tygodniem życia dochodzi do tak zwanego „quillingu”, czyli wymiany delikatnych igieł okresu dziecięcego na igły dłuższe i wytrzymalsze. W okresie gubienia kolców jeże bywają bardzo nerwowe i należy wówczas ograniczyć kontakt z nimi oraz próby dotyku.

JEŻOWA DIETA

Podstawą jadłospisu jeży utrzymywanych w domu jest komercyjna sucha karma, dedykowana owadożercom. Jako dodatki stosuje się mokre karmy kocie wysokiej jakości, gotowane mięso i jaja, warzywa i owoce oraz bezkręgowce, takie jak mączniki, karaczany i świerszcze. Wszelkie zmiany w diecie powinny być wprowadzane powoli. Do produktów zakazanych należą między innymi mleko, surowe mięso i orzechy. Konieczne jest zapewnienie stałego dostępu do świeżej wody.

PROBLEMY ZDROWOTNE I PROFILAKTYKA

Jeże należą do zwierząt doskonale maskujących objawy chorobowe. Z tego względu zaleca się wykonywanie profilaktycznych badań kontrolnych raz na kilka miesięcy. Warto pamiętać o systematycznym ważeniu podopiecznego, gdyż nagła zmiana masy ciała może stanowić pierwszą widoczną oznakę kłopotów ze
zdrowiem. Jednymi z najczęściej występujących wśród jeży schorzeń są różnorodne problemy dermatologiczne oraz choroby przyzębia. Regularne kontrole jamy ustnej powinien wykonywać lekarz weterynarii, specjalizujący się w leczeniu drobnych ssaków. Badanie zazwyczaj musi odbywać się w premedykacji.

TERRARIUM I WYPOSAŻENIE

Z uwagi na ogromną aktywność, jeże muszą dysponować dużym terenem z możliwością wybiegu. Odpowiedzialny właściciel powinien zapewnić maluchowi przestronne terrarium o wymiarach przynajmniej 120x40x40 centymetrów. Niezbędnymi elementami wyposażenia są duży dysk do biegania i przytulna kryjówka. Kolczasty lokator doceni także miejsce do kąpieli w specjalnym piasku. Miękkie, chłonne podłoże wymaga częstej wymiany. Warto zapewnić podopiecznemu możliwość kopania, by stymulować jego naturalne zachowania. Uważać powinniśmy za to na wszelkie sznurki, nitki oraz fragmenty materiałów, bo ich obecność wiąże się z ryzykiem zaplątania kończyn. Po zaciśnięciu włókna na łapce, szybko pojawia się problem z krążeniem, konsekwencją czego może być martwica tkanek i nawet konieczność amputacji. Optymalna temperatura w jeżowym środowisku obejmuje przedział między 23 a 27 stopni Celsjusza. Gwałtowne przekroczenie tych granic może skończyć się zapadnięciem pupila w stan hibernacji bądź estywacji, niebezpieczny dla jego zdrowia. Stałe źródło ciepła z powodzeniem zapewni mata grzewcza lub promiennik. Kontrolę nad temperaturą umożliwi umieszczony w terrarium termometr.

DLA KOGO JEŻ PIGMEJSKI?

Podsumowując, jeż pigmejski sprawdzi się jako kompan osoby, która lubi charakterne stworzenia, obdarzone silną osobowością. Gatunek jest stosunkowo łatwy w pielęgnacji, jednak wymaga systematycznych wizyt kontrolnych u lekarza specjalisty. Do życia w komforcie zwierzę potrzebuje dużej przestrzeni, a opiekun powinien na bieżąco monitorować temperaturę terrarium. Bardzo istotnym faktem przy kupnie lub adopcji jeża jest jego nocny tryb życia. Większość osobników budzi się między godziną dwudziestą a dwudziestą trzecią, a do rana potrafi przebyć wiele kilometrów. Z uwagi na to, że maluch przesypia całe dnie i nie powinien być celowo budzony, może nie sprawdzić się jako towarzysz dzieci. Nocne wędrówki jeży z pewnością nie będą też odpowiadać osobom o czujnym, delikatnym śnie.

CZEGO NIE MOŻE JEŚĆ JEŻ PIGMEJSKI

• produkty mleczne
• produkty zbożowe i zboża
• słodycze
• cukier
• sól
• ksylitol
• pestki owoców
• cytrusy
• ziemniaki
• surowe mięso drobiowe, wieprzowe i wołowe
• orzechy
• ziarna
• przyprawy ostre
• żywność schłodzona
• rośliny cebulowate\kawa i herbata
• kakao
• awokado
• suszone owoce